Toegankelijkheid in Schwäbisch Gmünd: vooruitgang en onopgeloste problemen

Toegankelijkheid in Schwäbisch Gmünd: vooruitgang en onopgeloste problemen

Schwäbisch Gmünd, Deutschland - Toegankelijkheid in Oostenrijk blijft een uitgebreid onderwerp, dat met name duidelijk is in openbare gebouwen en in het verkeer. In 2025 is het nog steeds een uitdaging om de nodige aanpassingen uit te voeren. Volgens [Remszeitung.de] (https://www.remszeitung.de/lokales/ostalbkreis/Schwaebisch-gmuend/Schwaebisch-gmuend-barrier-imfokus-Zrags- en --hershershertgent-f426uAirBrh57m4zfoszqht7e.htmll) Defecten zoals Duitsers Disabled Council (DBR) en de Duitse Association of Blind and Visueel Impairment (DBSV) werden luid bekritiseerd. De belangrijkste kritiek is een gebrek aan structurele toegankelijkheid, defecte ingangen, liften en leidende systemen in openbare gebouwen, wat de opname van mensen met een handicap aanzienlijk maakt.

Het is opvallend dat toegankelijkheid vaak wordt beschouwd als een vrijwillige dienst en niet als een wettelijke verplichting. Dit betekent dat nieuwe gebouwen en renovaties vaak alleen de minimale vereisten van de wettelijke vereisten implementeren. In veel gevallen is de integratie van mensen met een handicap in de planningsprocessen onvoldoende. Dit werd ook gemeld door Ute Meinke van het kantoor voor media en communicatie in Schwäbisch Gmünd, de voortgang, maar ook veel kloof in toegankelijkheid.

voortgang en defecten

In Schwäbisch Gmünd zijn er nu 32 liften in grotere binnenstadscholen en administratieve gebouwen. Niettemin kunnen tekorten worden geklaagd in de rand van de buitendistricten, vooral als er raadszalen op de eerste verdieping zijn. De monumentbescherming maakt het moeilijk om structurele veranderingen aan te brengen, wat vaak leidt tot hoge kosten door speciale vereisten. De stad evalueert de toegankelijkheid door de adviesraadbarrière -vrije en senior -vriendelijke Schwäbisch Gmünd, waarbij de integratieofficier Tanja Rost vragen vooruitstaat naar de verantwoordelijke bouwposities.

Huidige maatregelen die gericht zijn op het verbeteren van de situatie omvatten de conversie van de rookschool, de installatie van een hefpodium in het volwasseneneducatiecentrum en het creëren van een rolstoelvriendelijk in het begin. Deze stappen zijn belangrijk om het bestaande tekort in toiletten en ontsnappingsroutes te repareren, zoals de installatie van evacuatiestoelen. De financiële uitdagingen mogen niet worden onderschat.

Legal Foundations

Om de bestaande problemen aan te pakken, is de gehandicapte Equality Act (BGG) sinds 2002 continu ontwikkeld, zoals [BMAS.DE] (https://www.bmas.de/de/sociales/teilhabe-und-in--nchion/rehabilitation-unde-undhaben/behindene equality law.html). Het regelt de toegankelijkheid in de bouw en infrastructuur en beschrijft ook het belang van gebarentaal en gemakkelijke taal. Het doel is om structurele barrières te verminderen, vooral in federale gebouwen, en om de inclusie te verbeteren. De verankering van redelijke voorzorgsmaatregelen volgens het VN -Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap wordt het in de wet duidelijk wat de deelname van mensen met een handicap in de samenleving zou moeten versterken.

Bovendien moet het verstrekken van informatie worden gepromoot in een lichttaal om taalbarrières te minimaliseren. Er is een federaal gespecialiseerde kantoor voor toegankelijkheid opgezet om autoriteiten en verenigingen te ondersteunen. Het is een stap in de goede richting, die nog verder moet worden voortgezet.

Toegankelijkheid in het openbaar vervoer

Een ander belangrijk onderwerp is toegankelijkheid in lokaal openbaar vervoer (openbaar vervoer). Ondanks wettelijke vereisten dat het openbaar vervoer moet worden ontworpen om te worden ontworpen op 1 januari 2022, zijn er nog niet veel doelen bereikt. Lebenshilfe.de meldt dat on-demand aanbiedingen ook moeten vallen onder toegang tot 1 augustus 2021, maar nog steeds de regel in het lokale transportplan. Maar ook hier zijn er bewegingen: de federale overheid is van plan de uitzonderlijke kansen tegen 2026 af te schaffen.

Om het aanbod voor mensen met een handicap te verbeteren, moeten bedrijven in het openbaar vervoer die 20 of meer voertuigen bezitten 5 % van hun vlootbarrière ontwerpen. Deze regel kan ook worden uitgebreid tot nieuwe on-demand mobiliteitsaanbiedingen. De moeilijkheden bij de implementatie zijn echter bekend en laten zien dat het pad naar volledige toegankelijkheid op alle gebieden nog ver is. Desalniettemin blijft het een centrale zorg om deelname en mobiliteit voor iedereen te waarborgen, zodat iedereen uiteindelijk de mogelijkheid heeft om onafhankelijk te leven.